کد مطلب:27080 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

قرائت زنان در اوايل اسلام چگونه بوده است؟ آيا قرائت قرآن از همان اوايل، به گونة تحقيق از سوي زنان حرام شده است، با توجه به اين كه قرآن هر چه زيباتر قرائت شود، تأثير آن بيشتر خواهد بود؟

تحقيق هم اصطلاحي در علم صوت و لحن قرآن و هم اصطلاحي در تجويد است. اگر مقصود شما اصطلاح در صوت و لحن است ـ كه نوعي قرائت از نظر سرعت بوده و كندترين نوع آن است ـ كسي آن را بر زنان حرام نكرده است، مگر آن كه عنوان حرامي بر آن منطبق شود كه توضيح آن خواهد آمد.(زينة القرآن، ناصر زارعي، ص 99، نشر كتاب نيستان.)

مقصود از تحقيق در علم تجويد را چنين نوشتهاند: تحقيق، يعني رسيدگي و اطلاع يافتن بر حقيقت چيزي و در اصطلاح تجويد، ادا كردن حقّ حرف است از مخرج مربوط، با رعايت صفات آن، مانند: لفظ همزه از مخرج خود با رعايت صفات جهر، شدّت، نبر و... به عبارت ديگر چون بعضي حروف در مخرج متحد هستند ودر صفت از يكديگر ممتاز ميشوند ـ مانند تأ و طأ ـ و يا در صفت با هم مشترك هستند و از جهت مخرج از يكديگر متمايز ميشوند ـ مانند تأ و كاف، جيم و دال، ميم و نون ـ بنابراين، بايد حقّ هر يك از حروف و صفات مربوط به آن را ادا نمود تا خللي در قرائت حاصل نشود.(سرّ البيان في علم القرآن، حسن بيگلري، ص 212، نشر كتابخانة سنايي.)

امّا اگر مقصود شما از تلاوت تحقيق معنايي است كه توضيح آن گذشت، بايد بگوييم رعايت بخشي از آن در نماز ـ مانند حروفي كه در صفت بايد از يك ديگر جدا شوند مانند تأ و طأ ـ واجب است و فرقي بين صدر اسلام و امروز، و بين زن و مرد وجود ندارد، امّا بخشي از آن كه رعايت آن از محسّنات قرائت محسوب ميشود، به خودي خود براي زنان نيز نيكو ميباشد; هم چنين از جهتهاي ديگر.

در شيوة قرائت قرآن، بين زن ومرد تفاوتي وجود ندارد، پس اگر قرآن به گونهاي خوانده شود كه غنا محسوب گردد حرام است، و فرقي نميكند كه تلاوت كننده، زن باشد يا مرد و يا اين كه نام تلاوت، تحقيق يا چيز ديگر باشد; تنها آن چه دربارة زن آمده، رسيدن صداي او به گوش نامحرم و يا ترس از ايجاد انحراف و فساد و مانند اينها است كه بانوان بايد اين جهتها را ملاحظه كنند واز قرائتي كه به گونهاي ممكن است موجب گناه نامحرمان را فراهم كند، بپرهيزند; نتيجه آن كه هر چند زيباتر قرائت شدن قرآن، خوب است، به شرطي كه باعث گناه و انحراف نگردد، حتّي براي مردان نيز اين شرط وجود دارد، يعني زيبا قرائت كردن آنان تا اندازهاي است كه به مرحلة غنا نرسد، و اين مسئله دربارة خانمها حساستر است; خداوند متعال به بانوان با ايمان دربارة اهميّت تأثير صداي آنان بر نامحرمان چنين ميفرمايد: فَلاَتَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِي مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاًمَّعْرُوفًا ;(احزاب،32) پس به گونهاي هوسانگيز سخن نگوييد كه بيماردلان در شما طمع كنند، و سخن شايسته بگوييد. در پايان يادآور ميشويم بحث جواز قرائت قرآن در حضور نامحرم و عدم جواز آن بحثي فقهي است كه با توجه به اختلاف فتاوا لازم است از مرجع تقليد خودتان بپرسيد.